De liefde van de man..

gaat door de maag! Afgelopen zaterdag werd mijn man 32, het broekie. :-) Druif vond dat ik maar een PSV taart moest maken voor haar papa. Tja, eigenlijk ben ik zelf voor een hele andere club. Maar het was tenslotte niet míjn verjaardag. En zoals een reactie op facebook: "dat is pas echte liefde!"

Baby wordt dreumes.

Ruim een jaar geleden liep ik nog rond met een behoorlijk dikke buik. (ik schrik er zelf een beetje van als ik die foto zo terug zie..) En nu is Spruit alweer één jaar geworden. Een jaar! Hij is officieel geen baby meer, alhoewel dat al een tijdje niet meer zo voelde. Hij is reuze nieuwsgierig naar de grote wereld en wil dan ook vol enthousiasme op pad. Buikschuivend, kruipend en inmiddels aan één handje lopend. Stilzitten op schoot? Daar heeft hij helemaal geen tijd voor!

Deze taart maakte ik voor de grote dag zelf, Spruit vond hem erg lekker. Wat eigenlijk niet zo veel zegt, want we hebben nog niks ontdekt wat hij niet lekker vindt. :-)

En op het kinderdagverblijf trakteerde hij deze spookjes. Wat ik wel erg grappig vond, in combinatie met zijn naam.

Het is een mandarijntje met een lapje stof, makkelijk, gezond en vrolijk! De inspiratie voor het schattige gezichtje kreeg ik bij Philomeen, zij heeft een hele leuke blog!

De juffen kregen een doosje chocolaatjes en lekkere thee.

De template van het theepotje kwam ik op pinterest tegen.



Count your Blessings.

Een paar weken terug was het Moederdag (ik vertelde al dat ik wat achterloop met bloggen..). Ik luisterde naar het gegiebel van Druif die beneden een kopje thee zette (nou ja, ze liep mee terwijl Man dat deed) en kreeg mooie zelf gefabriceerde cadeautjes. Een gipsen voetafdruk van Druif die ze mooi geschilderd had en van Spruit een bloempotje met zijn handafdrukjes. Dank weer aan alle juffen en meesters, die hebben het er maar druk mee elke keer!

En hoewel ik uiteraard niet de moeder ben van Echtgenoot, had hij een verrassing geregeld. Aan het eind van de middag stonden spontaan mijn zusje en haar vriend op de stoep. Zogenaamd omdat ze in de buurt waren en een borrel kwamen halen. Altijd gezellig. En het werd nog veel gezelliger toen bleek dat Manlief dat had bekokstoofd, ze kwamen oppassen zodat wij met z'n tweetje uit eten konden!

Wat een feest, heerlijk samen uit eten. Bij Gusto, echt een aanrader voor wie in (de buurt van) Rotterdam woont. Waarschuwing, je bent wel verpest voor het leven, na een pizza van Gusto wil je nooít meer een diepvriesexemplaar. Misschien wel een beetje gek, om juist op Moederdag je bloedjes in de steek te laten, maar ook heerlijk om samen te genieten, uiteraard veel over de monsters te praten en te weten dat ze lekker in hun bedje liggen als je thuis komt. Bovendien doen we de kindjes er gróót plezier mee, tante en oom zijn zeer populair hier thuis.

Voor mijn eigen moeder maakte ik zelf ook iets. Mijn moeder, mama, is écht de allerliefste van de hele wereld. Een prachtige vrouw. Met benen waar ik jaloers op ben, een perzikhuidje en een prachtige bos glanzend grijs haar. Ik ken niemand die zó lief is, altijd voor anderen klaarstaat en nooit iets te veel is.
Mijn moeder is er één van het klassieke soort, ze zat thuis met thee en een koekje als je thuis kwam van school. Voor elke verjaardag naaide ze een nieuwe jurk voor je en altijd was er tijd om voor te lezen, te knutselen en te spelen.
Ze kookt zalig en je bent altijd welkom. Op één of andere manier krijgt ze het voor elkaar om steeds het huis spik en span te hebben, staat er altijd wat lekkers klaar, past ze natuurlijk even op de kleinkinderen en "oh kind, dan doe ik toch even die boodschappen voor je." Ze ruikt zo lekker en niks geeft me meer rust dan even een knuffel en m'n hoofd toch nog weer in haar nek verstoppen, ook al ben ik 30 jaar oud. Een moeder van goud. Van wie ik zielsveel houd en voor wie ik nooit terug kan doen wat ze allemaal voor mij (ons) gedaan heeft. Maar dan zegt ze; "dat hoeft ook helemaal niet, daar zijn moeders toch voor."

Zo'n moeder dus, míjn moeder. Die verdiende wel wat moois, in de traditie van Moederdag maakte ik het (gedeeltelijk) zelf. Ik kocht een kussenhoes en borduurde daar een tekst op.

Count your Blessings, iets wat mijn ouders ons altijd hebben meegegeven: Geniet! Kijk naar wat je hebt en geniet zo veel mogelijk. En in de Engelse versie extra mooi, de meisjesnaam van mij moeder is Blessing. Dus in dit geval is het grappig, we hebben letterlijk nogal wat Blessings in ons leven. :-)

Het mooie én heerlijke koeken hart is van Mjammie.

Tijd vliegt.

Jawel hoor, ik leef nog, ik ben er nog. Ik heb zelfs geen goed excuus voor bijna drie weken niet bloggen. Het gebeurt gewoon, het dagelijkse leven gaat maar door en bloggen heeft daar blijkbaar op dit moment niet zo'n hoge prioriteit.

Hoewel er genoeg is om over te bloggen!

- Na ruim een jaar kluspauze zijn we weer vrolijk aan de slag in huis. In ons enthousiasme zijn we met drie projecten tegelijk gestart, het balkon, de studeerkamer én de badkamer. Klinkt niet heel logisch en dat is het eigenlijk ook niet..

- Het was moederdag, ik kreeg mooie frutsels van de kinders en maakte zelf ook iets voor de állerliefste moeder van de hele wereld.

- Spruit werd een jaar. Een jaar! Een heel jaar en is officieel geen baby meer. Hij vierde het met mooi weer in de tuin en ik bakte een Nijntje taart.

Een paar weken terug, zijn vader aanmoedigen bij de tennis.

Daar volgen allemaal nog blogjes over, met foto's. Maar nu even niet. Nu ga ik koffie drinken in de zon en daarna tassen pakken. De kinders gaan uit logeren zodat Manlief en ik vanavond naar The Boss kunnen!

Zomaar een dag.

Gewoon een dag. Ik ben altijd vrij op woensdag en omdat Druif vakantie heeft, heb ik beide kindjes thuis vandaag. Met z'n drieën brengen we Manlief naar het werk. Op die manier heb ik de auto en omdat het met bakken uit de hemel komt, is het wel zo prettig dat hij niet op de fiets hoeft.

Ik doe boodschappen met de kindjes, Druif die in de supermarkt bedenkt dat ze naar de wc moet (alle complimenten voor het personeel van de Jumbo, heel attent), Spruit die blij verrast is als hij ook een worstje mag bij de slagersafdeling. Langs de kapper, waarbij Druif heel zoet stil zit en Spruit iets minder. Op de markt kopen we tulpen, beide kindjes krijgen een eigen bloem van de mevrouw.

Thuis doen we lekker rustig aan. Spruit doet z'n slaapjes. Druif en ik kleuren, maken mooie dingen met de strijkkralen en lezen boekjes. Terwijl Druif 's middags een filmpje kijkt, boek ik een hotelovernachting voor over een paar weken, dan hebben Man en ik een feestje van een goede vriend in Utrecht.
Als Spruit wakker wordt, duikt Druif er nog even enthousiast bij, om te spelen en te knuffelen.

Manlief is lekker vroeg thuis (gebracht door m'n vader, ideaal zo'n familiebedrijf!). Druif mocht het avondeten kiezen vanwege de vakantie, dus staan er frietjes en kip-om-te-kluiven op tafel. En ja, ook sla en doperwten.

Na het eten nog even samen in bad en dan twee schone kindjes lekker naar bed.

Gewoon een dag. Een dag waarop je niet zo veel hoeft, dus alle tijd hebt om te genieten van de kleine dingen. Wat een fijne dag.

Moois van (groot)moeder.

Eerder liet ik al een heel zoet vestje zien, wat mijn moeder gebreid heeft. Breien doet ze eigenlijk niet zo veel, volgens mij alleen als er een kleinkind op komst is. :-) Wel zit ze vaak achter de naaimachine, daar is ze ook een stuk beter in dan ik ben. Haar eindresultaat is altijd zo netjes en mooi afgewerkt, ik ben iets eh.. nonchalanter. Afgelopen tijd was ze bezig voor Druif, met dit schattige jurkje als resultaat. Een zacht tricot stofje met sterretjes, een kanten randje onderaan en hartjes als knoopjes, Druif is er weg van!

Double the trouble, twice the fun.

Twee weken terug werden F. en J. alweer drie jaar, hoera!! Twee heerlijke ondeugende en grappige meisjes, die samen met hun grote broer (die net een jaar ouder is..) hun ouders lekker bezig houden. :-)

Ze slapen samen op één kamer, sinds kort in grote bedden, want het zijn nu echt geen dreumesjes meer. Op de wand van hun slaapkamer zit dit vrolijke behang.

Er waren nog wat restjes over en die kreeg ik, heel lief, bij een vorig bezoek mee naar huis, omdat de kamer van Druif in dezelfde kleurstelling is. Ik nam de koker mee, zette hem in mijn werkkamer en kwam er vervolgens nooit meer aan toe om er iets mee te doen. Herkenbaar?

Met de verjaardag van de beide grietjes in aantocht kwam het behang weer onder mijn aandacht en maakte ik deze vrolijke slinger. Voor de verjaardag zelf, of ter decoratie op hun grote-meiden-kamer, dat mogen ze zelf (ahem.. of papa en mama) bedenken.