38,5 week.

Tja, ze zeggen het vaak he, de laatste loodjes wegen het zwaarst. En dat gaat voor mij dan nu ook op. Opgezwollen enkels en voeten (echt, een olifant is er niks bij), slecht slapen, carpaal tunnel syndroom in beide polsen/handen en een tempo met bijbehorend gezucht en gesteun van een oud vrouwtje. En nog wel meer kwaaltjes, die elke vrouw die ooit zwanger is geweest wel kan bedenken, maar wat minder smakelijk zijn, zo op het web.

Waar ik bij de vorige zwangerschap fluitend doorliep tot 41 weken (oké, ik was heel nieuwsgierig naar de baby, maar de buik nog lang niet zat), ben ik er nu helemaal klaar mee. En klaar voor. Maar ja, de natuur laat zich niet sturen he, dus wachten we rustig af. We ja, want man is dit keer ook ongeduldiger dan vorige keer. Zou dat iets te maken hebben met mijn af en toe stralende humeur...?

Hier nog wat buikfoto's. Of liever gezegd, een rug- én een buikfoto. Want ondanks alle kwaaltjes ben ik er hartstikke blij mee hoor, die mooie buik!!





ik, zwanger? waar is die buik dan?







oh daar!!