Peuterpraat.

Druif is een kleine kletskous. Of eigenlijk is ze een klein meisje, maar een gróte kletskous. Hier een paar van haar mooiste opmerkingen:

Ik: "Je bent een bijdehante dondersteen."
Druif: "Nee, jij bent een bijdehante dobbelsteen!"

"Kom Druif, we gaan naar boven, het is al zeven uur geweest."
"Zeven uur gewéest? Hoe laat het is het nu dan?"

‎"Mama, waarom heb je er nou blaadjes in gedaan?" -> peterselie in het eten

Druif tegen Spruit (3 maanden oud): "Niet aan iemand z'n oog komen, dat weet je best wel."

Druif: "Ik ben niet klein!"
Manlief: "Nee, maar wel kleiner dan papa."
Druif: "Nee hoor, jij bent groter!"

Twee maanden na de bevalling van Spruit ."Mama, je hebt een beetje een dikke buik, zit er nog een baby in?"

"Ik ben geen brutale aap, jíj bent een brutale aap!" Ja precies, dat dus...

‎We lezen een boekje. Ik: "en dat is een lynx". Druif: "of een rechts".

Als ik Druif vraag om op te ruimen, omdat anders de hele woonkamer vol speelgoed ligt: "Maar als ik vanavond ga slapen kunnen jij en papa dat wel doen."

Druif vroeg wat hooikoorts was. Ik geloof niet dat mijn uitleg heel duidelijk was, want na mijn verhaal vroeg ze hoopvol: "en als ik groot ben mag ik dat ook, toch?"

"Mama, van jou mag ik niks en van papa alles"

"Ik weet een goed idee!"