Badkamer.

 Inmiddels is het al weer een paar maanden terug en genieten wij elke dag van onze fijne badkamer, maar begin juni zag die ruimte er nog zo uit:

 

Compleet gestript, muren kaal, plafond eruit, vloer eruit. U ziet hier nog enkel draagbalken en het plafond van de werkkamer er onder. En mijn man, die hard aan het werk is. Want het slopen deden we zelf, samen. Slopen is mijn favoriete klus dus daar ik doe ik graag aan mee.

 

Het opbouwen lieten we dit keer doen door een aannemer. Het heeft even wat gereken en gepuzzel gekost, maar het lukte gelukkig. In zo'n oud huis als het onze met gare leidingen geen overbodige luxe. Bovendien moest er een afvoer voor een toilet aangelegd worden. We hadden er 'slechts' één, in de hal. In een gezin met vier is een tweede toilet toch wel erg prettig.

 

En dan nu de foto's!

 

 

 

Een heerlijke inloopdouche. Druif en Spruit gaan nog het liefst languit op vloer liggen, onder de grote straal. En een ondiepe maar lekker brede wasbak.

De paneeldeur met twee kleuren is als een soort laatste herinnering aan de vorige bewoners. Zij hadden elke deur in huis (élke) in twee verschillende kleuren geschilderd. Hier is dat nog relatief neutraal, zwart met grijs. De overige deuren waren in alle combinaties die een mens maar kan verzinnen; goud met rood, paars met geel, groen met geel, blauw met rood. Dat gold ook voor de kozijnen, allemaal. En dan op elke muur een ander behangetje. Bloemig en kleurig. Vrolijk was het zeker, maar toch iets te hysterisch naar onze smaak. Inmiddels is het grotendeels wit. Met groen, grijs en antraciet. Dat klinkt bijna saai, maar ik vind het wel lekker rustig.

 

Eén van de grote pluspunten van dit huis. Vanuit bijna elke kamer een heerlijk uitzicht! Bovenstaande is wat ik zie als ik in bad zit. Het folie voor het raam is eigenlijk jammer, maar wel nodig. Anders kun je zittend op het toilet zwaaien naar de buurman als die in zijn tuin zit. We hebben een goede band met de buren hoor, maar dat vonden we nou ook weer niet nodig. :-)

 

Zitten in bad dus, want liggen in dat bad(je) kan niet languit. Dat vind ik geen enkele probleem, want hoewel ik het heerlijk vind om soms de dag af te sluiten met een warm bad, moet dat vooral niet lang en niet languit. Dit bad is ideaal, het past in de badkamer, de kindjes kunnen er samen nog makkelijk in, het is zo vol en ik zit er eerlijk gezegd lekkerder in dan in ons oude bad. Daar gleed ik elke keer weg, zo groot was dat. Bovendien moesten we toen douchen in bad, dat we dat nu apart hebben vind ik erg prettig.

 

En dit ben ik, foto's makende van onze heerlijke badkamer. In een zelfgemaakt jurkje trouwens. Eén van de allereerste. Inmiddels behoorlijk versleten en alleen nog geschikt voor dagen thuis. Maar het zit nog zo lekker!

 



Jurkje.

Deze jurk maakte ik al een paar weken terug, maar het kwam er eerder niet van om een foto te maken. Het is een patroon van Knipmode (nr. 4 - 2009, jurk 18 om precies te zijn). Ik gebruikte een simpel katoenen stof, zwart met witte bollekes. Staat ook erg leuk met een zwarte panty en laarzen als het wat kouder is, al zeg ik het zelf.

 

Gemaakt door manlief die, zoals te zien is aan de hoek van de foto, een stuk langer is dan ik. :-) En die gekke vlek op m'n scheenbeen is een muggenbult, niet zo'n handige plek kan ik u vertellen. Nu zijn er weinig handige plekken voor muggenbulten geloof ik. Sterker nog, ik kan er geen enkele verzinnen. En ik heb er een hoop uitgeprobeerd, ik ben altijd erg populair bij die stomme stekers, fijn he.

1 + 1 = 1

Een tijd terug kocht ik een strapless jurkje in de uitverkoop, het lag ergens in een graaibak voor 5,-. Ik wist al meteen dat ik het nooit zou dragen, strapless is nou niet echt flatterend met mijn figuur, maar ik vond het stofje zo mooi. Een aantal maanden lag het op de nog-iets-mee-te-doen-stapel en dit weekend maakte ik er dan een draagbaar jurkje van.

Heel veel simpeler kan het niet: Knip van een jurkje de bovenkant af, knip van een shirtje de onderkant af en naai de twee helften aan elkaar. In dit geval heb ik het gelockt.

De school gaat in.

De allerlaatste dag van de vakantie vandaag. En wat voor één, de temperatuur zal vandaag (net als gister) boven de 30 graden komen! Eerlijk gezegd mag het van mij 5 graden (of meer..) minder. Maar ach, het badje is gevuld, de hangmat staat, de vriezer ligt vol waterijsjes en het belangrijkste; we hoeven helemaal niks vandaag. We komen de dag wel door. :-)

En dan gaat Druif morgen weer naar school. Ze heeft er zin in! Met een nieuwe juf, een nieuw lokaal en een gedeeltelijke nieuwe klas. En ook een nieuwe gymtas. Druif mocht zelf de stofjes uitzoeken, erg grappig om te zien. Ze bedacht eerst dat ze vier soorten wilde en koos toen de meest roze en bloemige stofjes uit die er in de kast lagen. Ja, Druif is overduidelijk een Meisje.

Het vierde stofje, ook met bloemetjes, zit aan de binnenkant, als voering. En ik geef eerlijk toe, het kobaltblauw heb ik er aan toegevoegd, om het niet al te zoet te maken.

Wit en zwart gestipt.

Het idee van het paddenstoeltje heb ik schaamteloos gejat (lang leve pinterest), maar het lieveheersbeestje verzon ik dan wel weer zelf. Dacht ik. Ik durf dat eigenlijk niet zo heel hard te zeggen. Tijdens het lezen van alle blogs en het surfen op pinterest kom je zóveel moois tegen. Het zou zo maar kunnen dat er daar meer van in mijn hoofd blijft zitten dan ik denk.

De krukjes zult u wel kennen, het is de Mammut van Ikea.

Rood met witte stippels.

Na maanden klussen is de werkkamer eindelijk af! In een volgend blog zal ik daar foto's van laten zien. Nu alvast één van de eerste creaties die van onder mijn naaimachine vandaan rolde, een jurkje voor dochterlief.

Het bovenstukje is van tricot, zo sluit het mooi aan en zit het toch lekker zacht. Druif bombardeerde het meteen tot haar lievelingsjurk. Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat ze elke dag weer opnieuw bedenkt wat haar lievelingsjurk is. ;-)

De liefde van de man..

gaat door de maag! Afgelopen zaterdag werd mijn man 32, het broekie. :-) Druif vond dat ik maar een PSV taart moest maken voor haar papa. Tja, eigenlijk ben ik zelf voor een hele andere club. Maar het was tenslotte niet míjn verjaardag. En zoals een reactie op facebook: "dat is pas echte liefde!"

Baby wordt dreumes.

Ruim een jaar geleden liep ik nog rond met een behoorlijk dikke buik. (ik schrik er zelf een beetje van als ik die foto zo terug zie..) En nu is Spruit alweer één jaar geworden. Een jaar! Hij is officieel geen baby meer, alhoewel dat al een tijdje niet meer zo voelde. Hij is reuze nieuwsgierig naar de grote wereld en wil dan ook vol enthousiasme op pad. Buikschuivend, kruipend en inmiddels aan één handje lopend. Stilzitten op schoot? Daar heeft hij helemaal geen tijd voor!

Deze taart maakte ik voor de grote dag zelf, Spruit vond hem erg lekker. Wat eigenlijk niet zo veel zegt, want we hebben nog niks ontdekt wat hij niet lekker vindt. :-)

En op het kinderdagverblijf trakteerde hij deze spookjes. Wat ik wel erg grappig vond, in combinatie met zijn naam.

Het is een mandarijntje met een lapje stof, makkelijk, gezond en vrolijk! De inspiratie voor het schattige gezichtje kreeg ik bij Philomeen, zij heeft een hele leuke blog!

De juffen kregen een doosje chocolaatjes en lekkere thee.

De template van het theepotje kwam ik op pinterest tegen.



Count your Blessings.

Een paar weken terug was het Moederdag (ik vertelde al dat ik wat achterloop met bloggen..). Ik luisterde naar het gegiebel van Druif die beneden een kopje thee zette (nou ja, ze liep mee terwijl Man dat deed) en kreeg mooie zelf gefabriceerde cadeautjes. Een gipsen voetafdruk van Druif die ze mooi geschilderd had en van Spruit een bloempotje met zijn handafdrukjes. Dank weer aan alle juffen en meesters, die hebben het er maar druk mee elke keer!

En hoewel ik uiteraard niet de moeder ben van Echtgenoot, had hij een verrassing geregeld. Aan het eind van de middag stonden spontaan mijn zusje en haar vriend op de stoep. Zogenaamd omdat ze in de buurt waren en een borrel kwamen halen. Altijd gezellig. En het werd nog veel gezelliger toen bleek dat Manlief dat had bekokstoofd, ze kwamen oppassen zodat wij met z'n tweetje uit eten konden!

Wat een feest, heerlijk samen uit eten. Bij Gusto, echt een aanrader voor wie in (de buurt van) Rotterdam woont. Waarschuwing, je bent wel verpest voor het leven, na een pizza van Gusto wil je nooít meer een diepvriesexemplaar. Misschien wel een beetje gek, om juist op Moederdag je bloedjes in de steek te laten, maar ook heerlijk om samen te genieten, uiteraard veel over de monsters te praten en te weten dat ze lekker in hun bedje liggen als je thuis komt. Bovendien doen we de kindjes er gróót plezier mee, tante en oom zijn zeer populair hier thuis.

Voor mijn eigen moeder maakte ik zelf ook iets. Mijn moeder, mama, is écht de allerliefste van de hele wereld. Een prachtige vrouw. Met benen waar ik jaloers op ben, een perzikhuidje en een prachtige bos glanzend grijs haar. Ik ken niemand die zó lief is, altijd voor anderen klaarstaat en nooit iets te veel is.
Mijn moeder is er één van het klassieke soort, ze zat thuis met thee en een koekje als je thuis kwam van school. Voor elke verjaardag naaide ze een nieuwe jurk voor je en altijd was er tijd om voor te lezen, te knutselen en te spelen.
Ze kookt zalig en je bent altijd welkom. Op één of andere manier krijgt ze het voor elkaar om steeds het huis spik en span te hebben, staat er altijd wat lekkers klaar, past ze natuurlijk even op de kleinkinderen en "oh kind, dan doe ik toch even die boodschappen voor je." Ze ruikt zo lekker en niks geeft me meer rust dan even een knuffel en m'n hoofd toch nog weer in haar nek verstoppen, ook al ben ik 30 jaar oud. Een moeder van goud. Van wie ik zielsveel houd en voor wie ik nooit terug kan doen wat ze allemaal voor mij (ons) gedaan heeft. Maar dan zegt ze; "dat hoeft ook helemaal niet, daar zijn moeders toch voor."

Zo'n moeder dus, míjn moeder. Die verdiende wel wat moois, in de traditie van Moederdag maakte ik het (gedeeltelijk) zelf. Ik kocht een kussenhoes en borduurde daar een tekst op.

Count your Blessings, iets wat mijn ouders ons altijd hebben meegegeven: Geniet! Kijk naar wat je hebt en geniet zo veel mogelijk. En in de Engelse versie extra mooi, de meisjesnaam van mij moeder is Blessing. Dus in dit geval is het grappig, we hebben letterlijk nogal wat Blessings in ons leven. :-)

Het mooie én heerlijke koeken hart is van Mjammie.

Tijd vliegt.

Jawel hoor, ik leef nog, ik ben er nog. Ik heb zelfs geen goed excuus voor bijna drie weken niet bloggen. Het gebeurt gewoon, het dagelijkse leven gaat maar door en bloggen heeft daar blijkbaar op dit moment niet zo'n hoge prioriteit.

Hoewel er genoeg is om over te bloggen!

- Na ruim een jaar kluspauze zijn we weer vrolijk aan de slag in huis. In ons enthousiasme zijn we met drie projecten tegelijk gestart, het balkon, de studeerkamer én de badkamer. Klinkt niet heel logisch en dat is het eigenlijk ook niet..

- Het was moederdag, ik kreeg mooie frutsels van de kinders en maakte zelf ook iets voor de állerliefste moeder van de hele wereld.

- Spruit werd een jaar. Een jaar! Een heel jaar en is officieel geen baby meer. Hij vierde het met mooi weer in de tuin en ik bakte een Nijntje taart.

Een paar weken terug, zijn vader aanmoedigen bij de tennis.

Daar volgen allemaal nog blogjes over, met foto's. Maar nu even niet. Nu ga ik koffie drinken in de zon en daarna tassen pakken. De kinders gaan uit logeren zodat Manlief en ik vanavond naar The Boss kunnen!

Zomaar een dag.

Gewoon een dag. Ik ben altijd vrij op woensdag en omdat Druif vakantie heeft, heb ik beide kindjes thuis vandaag. Met z'n drieën brengen we Manlief naar het werk. Op die manier heb ik de auto en omdat het met bakken uit de hemel komt, is het wel zo prettig dat hij niet op de fiets hoeft.

Ik doe boodschappen met de kindjes, Druif die in de supermarkt bedenkt dat ze naar de wc moet (alle complimenten voor het personeel van de Jumbo, heel attent), Spruit die blij verrast is als hij ook een worstje mag bij de slagersafdeling. Langs de kapper, waarbij Druif heel zoet stil zit en Spruit iets minder. Op de markt kopen we tulpen, beide kindjes krijgen een eigen bloem van de mevrouw.

Thuis doen we lekker rustig aan. Spruit doet z'n slaapjes. Druif en ik kleuren, maken mooie dingen met de strijkkralen en lezen boekjes. Terwijl Druif 's middags een filmpje kijkt, boek ik een hotelovernachting voor over een paar weken, dan hebben Man en ik een feestje van een goede vriend in Utrecht.
Als Spruit wakker wordt, duikt Druif er nog even enthousiast bij, om te spelen en te knuffelen.

Manlief is lekker vroeg thuis (gebracht door m'n vader, ideaal zo'n familiebedrijf!). Druif mocht het avondeten kiezen vanwege de vakantie, dus staan er frietjes en kip-om-te-kluiven op tafel. En ja, ook sla en doperwten.

Na het eten nog even samen in bad en dan twee schone kindjes lekker naar bed.

Gewoon een dag. Een dag waarop je niet zo veel hoeft, dus alle tijd hebt om te genieten van de kleine dingen. Wat een fijne dag.

Moois van (groot)moeder.

Eerder liet ik al een heel zoet vestje zien, wat mijn moeder gebreid heeft. Breien doet ze eigenlijk niet zo veel, volgens mij alleen als er een kleinkind op komst is. :-) Wel zit ze vaak achter de naaimachine, daar is ze ook een stuk beter in dan ik ben. Haar eindresultaat is altijd zo netjes en mooi afgewerkt, ik ben iets eh.. nonchalanter. Afgelopen tijd was ze bezig voor Druif, met dit schattige jurkje als resultaat. Een zacht tricot stofje met sterretjes, een kanten randje onderaan en hartjes als knoopjes, Druif is er weg van!

Double the trouble, twice the fun.

Twee weken terug werden F. en J. alweer drie jaar, hoera!! Twee heerlijke ondeugende en grappige meisjes, die samen met hun grote broer (die net een jaar ouder is..) hun ouders lekker bezig houden. :-)

Ze slapen samen op één kamer, sinds kort in grote bedden, want het zijn nu echt geen dreumesjes meer. Op de wand van hun slaapkamer zit dit vrolijke behang.

Er waren nog wat restjes over en die kreeg ik, heel lief, bij een vorig bezoek mee naar huis, omdat de kamer van Druif in dezelfde kleurstelling is. Ik nam de koker mee, zette hem in mijn werkkamer en kwam er vervolgens nooit meer aan toe om er iets mee te doen. Herkenbaar?

Met de verjaardag van de beide grietjes in aantocht kwam het behang weer onder mijn aandacht en maakte ik deze vrolijke slinger. Voor de verjaardag zelf, of ter decoratie op hun grote-meiden-kamer, dat mogen ze zelf (ahem.. of papa en mama) bedenken.

Post.

Aangezien de tafeltent een cadeau was van de papa en mama van M., moest ik zelf ook nog een cadeautje verzinnen voor de kleine meid. Ik besloot een kleine aanvulling op de tent te maken, en fabriceerde van vilt een paar enveloppen, zodat er af en toe ook post in de brievenbus valt.

Oh ja, ik kreeg naar aanleiding van mijn tafeltent veel enthousiaste reacties, bedankt, heel leuk om te lezen! Een vraag die vaker voorbij kwam, was "heb je dat zelf verzonnen?". Het antwoord is nee, ik deed hier veel inspiratie op, die dame kan nog véél mooiere tenten maken!

Tafeltent.

Het (letterlijk) grootste naaiproject tot nu toe. Er zitten aardig wat uurtjes in. De laatste uren werkte ik met verkrampte kaken en een zenuwachtige vlinder in mijn maag, om het maar op tijd af te krijgen. En nu sta ik er inderdaad niet om bekend dat ik altijd op tijd begin met wat-dan-ook, maar in dit geval had het er ook mee te maken dat het veel en véél meer tijd kost om een tafeltent in elkaar te zetten dan ik dacht. Gelukkig was het op tijd af en deden ze bij de post ook hun werk zonder vertragingen.

In opdracht, voor de dochter van een online-vriendin van mij. De kleine M. was op 1 april jarig (haha) en werd drie jaar, gefeliciteerd!

Work in progress, op de vloer van de woonkamer. Ik heb meubels moeten verschuiven om de stof helemaal uit te kunnen leggen.

En over de tafel, dan wordt het echt een tent. Nu heeft onze tafel een andere lengte, breedte én hoogte. Best lastig, want maar hopen dat de tent dan echt goed past. (wat zo is, gelukkig)

Aan de ene kant een deur met brievenbus. Ik heb hetzelfde huisnummer gekozen als hun echt huisnummer, wat toevallig nummer 1 is.



Aan de andere lange zijde een raam met bloembak en een appelboom. Aan de beide korte zijdes zit zo'n zelfde raam.

Zowel de bloemen als de appels zijn van vilt en kunnen er afgehaald worden, ze zijn vastgemaakt met klittenband.

Een hele klus, maar ik ben zelf erg blij met het resultaat. En gelukkig valt het goed in de smaak, ik kreeg van mijn vriendin gister een berichtje dat er deze week al heel mee gespeeld is. Zelfs kleine broer K. met wipstoel en al in de tent zat. :-)

Pasen.

Ik heb niet zoveel met Pasen. Hoewel ik uit een katholieke familie kom, moet ik eerlijk gezegd elk jaar weer even opzoeken wat het nou precies inhoudt, Pasen. Verder is het voor mij een excuus voor een nóg uitgebreider ontbijt dan anders op zondag en soms een heerlijk diner bij mijn ouders. Wat altijd een goed idee is, want mijn moeder kan ontzéttend goed koken. En ook al wonen mijn ouders niet meer in mijn ouderlijke huis, bij hun voelt het toch altijd nog als "thuis" naast ons eigen (t)huis.

Paasdecoratie kwam er de afgelopen jaren ook niet echt van. Maar nu Druif op school meer meekrijgt van de feestdagen en het thuis ook al een paar keer over Pasen, de paashaas en paaseieren had gehad, kreeg ik ook de kriebels. Dus haalden Druif en ik dit weekend mooie kronkeltakken en versierden deze.

Ik ben aangenaam verrast door het resultaat, vrolijk en fris, helemaal lente-achtig!

Babydeken.

Hier vertelde ik al dat we een nieuw nepneefje hebben, Y. Voor zijn grote broer, S., maakte ik ruim twee jaar geleden een boxkleed. Eén van mijn eerste grote projecten op de naaimachine. Niet een hele ingewikkelde, maar voor mij destijds een hele uitdaging.

Erg leuk om te zien dat deze nu ook weer in de box ligt!

Voor Y. is er een ringsling in de maak, op verzoek van zijn mama. Bij grotere projecten vraag ik namelijk liever wat de ontvanger wenst, dan dat ik de plank missla en iemand in zijn maag zit met een ongewenst, zelfgemaakt cadeau. Toen mijn vriendin hier een paar maanden terug op bezoek was met S. en haar dikke buik stelde ik dus deze vraag aan haar, juist terwijl ik Spruit met een enkele beweging in mijn ringsling gooide. Ze zag dit en zei direct: "Doe mij er maar zo één!"

Omdat een ringsling niet geschikt is vanaf dag één, vond ik het leuk om bij het eerste bezoek iets anders mee te nemen. Op de muur van de babykamer maakte de vader deze prachtige schildering:

Ik maakte een lekker zacht dekentje die daar bij past. Voor in de wieg, kinderwagen of lekker op de bank of in de box. Dekentjes en omslagdoeken kun je bij die kleintjes nooit genoeg hebben.

Wat ik niet wist, maar wat erg goed uitkwam, is dat de gordijntjes van de babykamer van dezelfde kabouterstof is gemaakt!

Achter de schermen..

wordt er hard gewerkt! Ik ben bezig met een ontzettend leuk, maar (letterlijk!) groot project. Bovendien moet het morgen op de post, aangezien het een cadeau is voor een klein meisje dat komend weekend jarig is. Enige stress is hier dus wel te bespeuren..

En ik maakte nog meer mooie dingen (al zeg ik het zelf :-) ) de laatste tijd, ik heb simpelweg gewoon weinig tijd om het te laten zien. Maar hier dan, één dingetje. Ik maakte een klein uitstapje naar de wereld van kaarten maken. Ooit vond ik dat een ontzéttend suffe hobby, maar aangezien ik toch al aan het naaien, borduren en breien ben, kan dit er ook nog wel bij. ;-) En bovendien kom ik online steeds mooiere, stoerdere en lieve kaarten tegen die door dames (kent iemand een man die zelf postkaarten maakt?) zelf gemaakt worden. Kleine creaties waar ik diep van onder de indruk ben. Ik maakte iets simpels, met mooi papier en masking tape kom je al een heel eind.

Voor onze allerliefste vrienden, die een een tweede zoon kregen. Het kraamcadeau (laat ik ook nog eens zien) gingen we afgelopen weekend persoonlijk brengen en toen heb ik zelfs al even mogen knuffelen met hun nieuwe aanwinst, wat een mooi jongetje!!

Het papier voor de envelop en het schattige plaatje haalde ik uit Flow Magazine, een blad wat ik elke maand probeer niet te kopen, wat zelden lukt. Misschien toch eens een abonnement.?

Joehoe!

Ik ben er nog hoor! Druk met van alles en nog wat, u kent het wel. Ik heb een hoop ideeën voor nieuwe blogjes, maar het komt er even niet van. Heb nog even geduld met me alstublieft.

In de tussentijd kunt u ook even hier kijken, ze heeft een hele mooie giveaway!

Lief leeuwtje.

Dit knuffeltje maakte ik een tijd terug al, bij de geboorte van mijn eerste (en tot nu toe enige) nichtje M. Inmiddels alweer bijna vijf maanden oud, een heerlijk makkelijk en prachtig mooi meisje, dat hebben haar ouders goed voor elkaar. :-) Zowel haar vader als haar moeder zijn gek op reizen, vooral naar het Afrikaanse continent. Dus toen ik dit leeuwtje tegen kwam, wist ik meteen voor welke baby die gemaakt moest worden!

Ik gebruikte oude kleertjes van Druif, lekker zacht tricot. Het donkerbruin voor de neus van het leeuwtje en het beige werd de achterkant. Nog wel lastig om dat tricot helemaal netjes te krijgen, wat ook niet helemaal gelukt is..

Hoera!

Afgelopen zondag werd Druifs eerste vriendinnetje S (ze lagen als baby al samen in de box) vier jaar. Inmiddels is ze ook al een paar dagen naar de basisschool geweest. Wel een andere dan Druif, aangezien ze 90 kilometer uit elkaar wonen.

De mannen waren moe, humeurig en er was voetbal op tv, dus mijn grote dochter en ik gingen heerlijk samen op stap. Liedjes op in de auto en een ontelbaar aantal woorden spellen, aangezien Druif tegenwoordig van alles wil weten hoe je het schrijft. ("mama, hoe schrijf je ienemienetovenaar")

Voor S namen we een spelletje mee, Kroko Loko. Hier thuis (of eerlijk gezegd, bij opa en oma) een groot succes! En we maakten het pakketje extra mooi door er een rozet bij te doen, die bij binnenkomst meteen op de mooie feestjurk gespeld werd.

Mooi glas.

Mooie glazen potjes en flessen, ik kan ze erg moeilijk weg gooien. Inmiddels heb ik een halve la vol glaswerk. Op grote afstand van de lege-flessen-tas, anders zou manlief zich zo maar eens kunnen vergissen. De schouw (groot woord voor het plankje boven de kachel..) was al een weer een tijdje kaal en ik neusde nog eens rond in mijn lege-potjes-la. In combinatie met masking tape en een paar bloesemtakjes is dit het resultaat:

Rolletjes.

Omdat ik mezelf van de week even zielig vond. Dat ben ik uiteraard niet, helemaal niet. Maar soms he, dan vind je dat toch even van jezelf. Dan loopt het niet zoals je wilt, niet op rolletjes zogezegd. Dus trakteerde ik mij, op een kleinigheidje (klein geitje volgens Druif). Gekocht bij haar. Dan wordt het namelijk zo leuk verpakt, met een handgeschreven kaartje er bij, zodat het écht lijkt alsof het een cadeautje is. (het volgende rekeningafschrift negeer ik gemakshalve maar even)

Mooi maskingtape, in frisse voorjaarskleuren.

Gevonden schat.

Een paar weken terug liep ik de plaatselijke kringloopwinkel binnen. Ik was eigenlijk op zoek naar een ouderwets fietsstoeltje. Zo'n simpel buisframe, voor vóór op de fiets. Wij hebben namelijk een hele chique peuterschaal in de bakfiets, maar ehm.. ook al is Spruit nog lang geen peuter, daar past hij eigenlijk niet meer in. Hij ligt er meer óp, dan in. Maar om hem nou op het bankje te laten zitten met enkel een riempje om, daar is hij toch nog echt te klein voor. Dus zijn we op zoek naar een andere oplossing.

Het aanbod van fietsstoeltjes was niet zoveel soeps, maar ik vond wel dit geweldige poppenhuis!

Het is in hele goede staat, alleen het hekje van het balkon ontbreekt. Het etiket van de fabrikant zit er ook nog op: OKWA. Dat staat voor de firma Okkerse uit Waddinxveen. Eén van de weinige Nederlandse speelgoedfabrikanten, die poppenhuizen maakte. Oorspronkelijk van hout en vanaf de jaren '70 bedrukt hardboard, zoals dit exemplaar.

Dat is ook te zien aan de prachtige prints! Ik mag er af en toe ook mee spelen van Druif, dan pakken we de playmobil en zijn wel een tijdje zoet. :-)

Peuterpraat 3.

Druif is inmiddels een kleuter, een echte. Ze heeft vandaag zelfs (voor het eerst!) een vriendinnetje te spelen. Ook een behoorlijke mijlpaal voor mezelf, ik voel me heel erg 'de moeder van'. :-)

Maar deze peuteruitspraken vond ik te mooi om niet te plaatsen, dus nog één keer een rijtje peuterpraat, volgende keer noemen we het gewoon kleuterpraat. Ik ben benieuwd of Spruit ook zo'n lekkere kletskous wordt, tot nu blijft het bij "da!" en "jaja".

"deze peer is een beetje sabbelig"

Druif tegen Spruit (5 maanden oud) "je mag niet met volle mond praten"

"mama, nu lust ik wel apokaho"

Druif die tegen Spruit fluistert: "ik ga altijd voor jou zorgen." Het was duidelijk niet voor mijn oren bestemd, echt voor haar broertje, zo lief. Je kon me ter plekke opdweilen, helemaal gesmolten.

Druif speelt restaurantje en heeft voor papa een "kinderminuut"

D: Mama, als ik groot ben ga ik naar school he?
ik: Ja, de basisschool.
D: Nee, die andere.
ik: De middelbare school?
D: Ja, de middenbasisschool! En daarna?
... ik: Nou, sommige mensen gaan dan niet meer naar school, of je gaat naar de universiteit of zoiets.
D: Ja! Ik wel hoor, ik ga daar naar toe.
Dan weten we het maar alvast. ;-)

Ik zeg tegen Druif dat ze nog 2 hapjes moet eten; snijdt ze een stukje kip in tweeën en stopt die allebei in haar mond...

"Even kijken hoe lang ik ben" zegt Druif. En stapt op de weegschaal.

Druif kijkt naar de kerstboom en verzucht voor de zoveelste keer dat ie "prachtig" is. Vervolgens kijkt ze me aan en vraagt droog: "en wat doen we er nu mee?"

"Mama, hoe schrijf je lieve kerstman? Dan ga ik hem een brief schrijven dat hij nog niet hoeft te komen, want er ligt geen sneeuw."

Keuken 2.0

In april 2008 zetten wij ons huis te koop. Een geweldige timing, de kredietcrisis was in Amerika al begonnen en kwam in de zomer van 2008 naar Nederland overwaaien. We hebben een aantal keer onderhandeld met potentiële kopers, maar óf we vonden het bod te laag, óf ze kregen de financiering niet rond. Maar een geluk bij een ongeluk, na een jaar kwamen we bij zinnen en wilden we het huis helemaal niet meer verkopen.

We stroopten onze mouwen op, keken de bank eens lief aan en gingen aan de slag in het onderhuis. Verbouwen met die hap!

Helemaal kaal gehaald, het leidingwerk werd gelukkig gedaan door een prof. Het storten van een nieuwe vloer overigens ook. En het stucwerk. En het plaatsen van grotere ramen. En het leggen van een Marmoleum vloer.

Deden we ook nog wat zelf? Ja hoor, al het schuren en schilderen. En het plaatsen van de keuken. De eettafel maakte ik zelf. De gordijnen op maat maken en ophangen. Klussen light, ook wel eens fijn.

Niet alles is goud wat er blinkt. Het kunnen ook stalen balken zijn die de vorige bewoners goud spoten. Wij zijn iets minder flamboyant en schuurden ze kaal en verfden ze zwart.

En dit is ons nieuwe kook-, eet-, borrel-, speel- en na-tafeldomein.

We genieten nog elke dag van deze fantastische ruimte. Groot, licht en gezellig. Heerlijk warm in de winter, heerlijk koel in de zomer.