Over een tante en een zeeman.

"Ik ben de jongste tante". Zo stelde zij zich alweer 14 jaar geleden voor aan mijn man (toen een prille liefde). De jongste zus van mijn moeder. Vroeger een tante waar ik graag ging logeren, in mijn studententijd paste ik op haar kinderen en tegenwoordig een mede-moeder. Haar jongste dochter is maar zes jaar ouder dan onze Druif, zo groeien we steeds meer naar elkaar toe. Een heel lieve, hippe, bijzonder mooie en wijze tante!

En lieve tantes verdienen af en toe wat extra's. Zeker als ze oude meubeltjes doorschuiven, zo kreeg Druif een prachtig bureautje waar haar nicht was uitgegroeid.

Als dank maakte ik een tas voor haar. Bij de Zeeman verkopen ze nu theedoeken met vrolijke grafische prints. En die theedoeken zijn net groot genoeg om er een fijn formaat tas uit te halen. Ik deed een paar ideetjes op hier en hier en toen rolde deze tas onder de naaimachine vandaan.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er een beetje moeite mee had om afstand van te doen. :-)

Badkamer.

 Inmiddels is het al weer een paar maanden terug en genieten wij elke dag van onze fijne badkamer, maar begin juni zag die ruimte er nog zo uit:

 

Compleet gestript, muren kaal, plafond eruit, vloer eruit. U ziet hier nog enkel draagbalken en het plafond van de werkkamer er onder. En mijn man, die hard aan het werk is. Want het slopen deden we zelf, samen. Slopen is mijn favoriete klus dus daar ik doe ik graag aan mee.

 

Het opbouwen lieten we dit keer doen door een aannemer. Het heeft even wat gereken en gepuzzel gekost, maar het lukte gelukkig. In zo'n oud huis als het onze met gare leidingen geen overbodige luxe. Bovendien moest er een afvoer voor een toilet aangelegd worden. We hadden er 'slechts' één, in de hal. In een gezin met vier is een tweede toilet toch wel erg prettig.

 

En dan nu de foto's!

 

 

 

Een heerlijke inloopdouche. Druif en Spruit gaan nog het liefst languit op vloer liggen, onder de grote straal. En een ondiepe maar lekker brede wasbak.

De paneeldeur met twee kleuren is als een soort laatste herinnering aan de vorige bewoners. Zij hadden elke deur in huis (élke) in twee verschillende kleuren geschilderd. Hier is dat nog relatief neutraal, zwart met grijs. De overige deuren waren in alle combinaties die een mens maar kan verzinnen; goud met rood, paars met geel, groen met geel, blauw met rood. Dat gold ook voor de kozijnen, allemaal. En dan op elke muur een ander behangetje. Bloemig en kleurig. Vrolijk was het zeker, maar toch iets te hysterisch naar onze smaak. Inmiddels is het grotendeels wit. Met groen, grijs en antraciet. Dat klinkt bijna saai, maar ik vind het wel lekker rustig.

 

Eén van de grote pluspunten van dit huis. Vanuit bijna elke kamer een heerlijk uitzicht! Bovenstaande is wat ik zie als ik in bad zit. Het folie voor het raam is eigenlijk jammer, maar wel nodig. Anders kun je zittend op het toilet zwaaien naar de buurman als die in zijn tuin zit. We hebben een goede band met de buren hoor, maar dat vonden we nou ook weer niet nodig. :-)

 

Zitten in bad dus, want liggen in dat bad(je) kan niet languit. Dat vind ik geen enkele probleem, want hoewel ik het heerlijk vind om soms de dag af te sluiten met een warm bad, moet dat vooral niet lang en niet languit. Dit bad is ideaal, het past in de badkamer, de kindjes kunnen er samen nog makkelijk in, het is zo vol en ik zit er eerlijk gezegd lekkerder in dan in ons oude bad. Daar gleed ik elke keer weg, zo groot was dat. Bovendien moesten we toen douchen in bad, dat we dat nu apart hebben vind ik erg prettig.

 

En dit ben ik, foto's makende van onze heerlijke badkamer. In een zelfgemaakt jurkje trouwens. Eén van de allereerste. Inmiddels behoorlijk versleten en alleen nog geschikt voor dagen thuis. Maar het zit nog zo lekker!

 



Jurkje.

Deze jurk maakte ik al een paar weken terug, maar het kwam er eerder niet van om een foto te maken. Het is een patroon van Knipmode (nr. 4 - 2009, jurk 18 om precies te zijn). Ik gebruikte een simpel katoenen stof, zwart met witte bollekes. Staat ook erg leuk met een zwarte panty en laarzen als het wat kouder is, al zeg ik het zelf.

 

Gemaakt door manlief die, zoals te zien is aan de hoek van de foto, een stuk langer is dan ik. :-) En die gekke vlek op m'n scheenbeen is een muggenbult, niet zo'n handige plek kan ik u vertellen. Nu zijn er weinig handige plekken voor muggenbulten geloof ik. Sterker nog, ik kan er geen enkele verzinnen. En ik heb er een hoop uitgeprobeerd, ik ben altijd erg populair bij die stomme stekers, fijn he.

1 + 1 = 1

Een tijd terug kocht ik een strapless jurkje in de uitverkoop, het lag ergens in een graaibak voor 5,-. Ik wist al meteen dat ik het nooit zou dragen, strapless is nou niet echt flatterend met mijn figuur, maar ik vond het stofje zo mooi. Een aantal maanden lag het op de nog-iets-mee-te-doen-stapel en dit weekend maakte ik er dan een draagbaar jurkje van.

Heel veel simpeler kan het niet: Knip van een jurkje de bovenkant af, knip van een shirtje de onderkant af en naai de twee helften aan elkaar. In dit geval heb ik het gelockt.

De school gaat in.

De allerlaatste dag van de vakantie vandaag. En wat voor één, de temperatuur zal vandaag (net als gister) boven de 30 graden komen! Eerlijk gezegd mag het van mij 5 graden (of meer..) minder. Maar ach, het badje is gevuld, de hangmat staat, de vriezer ligt vol waterijsjes en het belangrijkste; we hoeven helemaal niks vandaag. We komen de dag wel door. :-)

En dan gaat Druif morgen weer naar school. Ze heeft er zin in! Met een nieuwe juf, een nieuw lokaal en een gedeeltelijke nieuwe klas. En ook een nieuwe gymtas. Druif mocht zelf de stofjes uitzoeken, erg grappig om te zien. Ze bedacht eerst dat ze vier soorten wilde en koos toen de meest roze en bloemige stofjes uit die er in de kast lagen. Ja, Druif is overduidelijk een Meisje.

Het vierde stofje, ook met bloemetjes, zit aan de binnenkant, als voering. En ik geef eerlijk toe, het kobaltblauw heb ik er aan toegevoegd, om het niet al te zoet te maken.

Wit en zwart gestipt.

Het idee van het paddenstoeltje heb ik schaamteloos gejat (lang leve pinterest), maar het lieveheersbeestje verzon ik dan wel weer zelf. Dacht ik. Ik durf dat eigenlijk niet zo heel hard te zeggen. Tijdens het lezen van alle blogs en het surfen op pinterest kom je zóveel moois tegen. Het zou zo maar kunnen dat er daar meer van in mijn hoofd blijft zitten dan ik denk.

De krukjes zult u wel kennen, het is de Mammut van Ikea.

Rood met witte stippels.

Na maanden klussen is de werkkamer eindelijk af! In een volgend blog zal ik daar foto's van laten zien. Nu alvast één van de eerste creaties die van onder mijn naaimachine vandaan rolde, een jurkje voor dochterlief.

Het bovenstukje is van tricot, zo sluit het mooi aan en zit het toch lekker zacht. Druif bombardeerde het meteen tot haar lievelingsjurk. Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat ze elke dag weer opnieuw bedenkt wat haar lievelingsjurk is. ;-)